در این فصل، داستان پرنده‌ای روایت می‌شود که به انسان‌ها می‌نگرد و از آن‌ها می‌پرسد که چرا آن‌ها به زندگی خود اهمیت نمی‌دهند و به دنبال خوشبختی نیستند. پرنده به انسان‌ها یادآوری می‌کند که زندگی کوتاه است و باید از هر لحظه آن بهره‌برداری کرد. این تمثیل به نقد بی‌توجهی انسان‌ها به زندگی و عدم استفاده از فرصت‌ها می‌پردازد و بر اهمیت آگاهی از زمان و بهره‌وری از آن تأکید می‌کند. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.
